| Niezależnie, czy chcemy
używać mapkę w pockecie, czy też w ozim chcemy sobie przygotować kilka waypointów,
czy też chcemy zrobić swoją mapkę wektorową stajemy przed nie lada dylematem: Na
jakich danych / na jakim podkładzie pracować ? |
| W przypadku autorów map
- mogłoby się wydawać, że stosunkowo w najlepszej sytuacji są autorzy mapek stricte
miejskich lub drogowych. Teoretycznie wystarczy zabrać GPS do samochodu lub na rower i
wyruszyć na zbieranie tracków i waypointów dotyczących lokalizacji np. bankomatów,
restauracji hoteli itp. |
| Niestety o ile
systematyczne objechanie całego swojego osiedla jest sensowne i wykonalne o tyle
wykonanie UMP-a większego miasta wymaga już zaangażowania większej ilości osób. To
stwarza pewne problemy organizacyjne, o czym doskonale wiedzą osoby koordynujące prace
nad UMP_Wwa/PL. Pomimo tych problemów w przypadku mapki typu "City" czy
"Road" jedynym sensownym postępowaniem wydaje się być wykorzystanie tracków
i waypointów. |
| W przypadku mapki
turystycznej, czy umownie mówiąc mapki typu "topo" sytuacja jest jednak inna.
Nawet przy założeniu, że autorowi uda się w 1 sezonie wędrowniczym obejść wszystkie
szlaki czy ścieżki, to i tak (zwłaszcza w Parku Narodowym)
nie dotrze do każdego punktu. Tu zatem optymalnym wydaje się rozwiązanie oparte na
wykorzystaniu podkładów kartograficznych tzn: map topograficznych i map turystycznych w
połączeniu z tzw. "weryfikacją" w terenie. Czyli korektą już istniejącej
mapy w oparciu o tracki i waypointy. |
|
Rodzaje
map dostępnych na rynku |
| 1. Mapy
topograficzne w skali 1:50000 tzw. "sztabówki". |
| Pod tym
pojęciem rozumiemy czarno-białe skany map wojskowych o stanie aktualności z lat
70-tych. Jeszcze w latach 2002-2003 te właśnie mapy były zasadniczym produktem mapowym
w rękach maniaków GPS, a to przede wszyskim za sprawą ich dostępności. Mapki dość
długo były dostępne na tzw. "Rybnecie" czyli serwerze grupy dyskusyjnej
pl.rec.gps. Ponadto za niewygórowaną odpłatnością pojawiały się i nadal się
pojawiają (XII 2005) na Allegro czy na ebay. Niektórzy koledzy z grupy
pl.rec.gps udostępniają czasem te mapki na swoich serwerach. Autorzy UMP pojedyńcze
arkusze mogą otrzymać ode mnie. "Sztabówki" najczęściej występują w tzw.
wersji 3CD lub 15/20 CD (mniejsza kompresja). |
Zalety:
- dostępność
- cena (free lub niewiele
więcej)
- łatwość prawidłowej kalibracji
|
Wady:
- mapki dość mocno zdezaktualizowane
- przebieg dróg i ścieżek oraz w wielu wypadkach dość znacznie odbiega od
rzeczywistości
- skany w postaci czarno-białej -
odróżnienie w GPS Map Edicie strumienia od polnej drogi jest w wielu przypadkach
niemożliwe
- całkowity brak treści turystycznej
|
|
| 2. Papierowe
mapy turystyczne. |
Zalety
- dostępność
- niewygórowana cena
- w miarę aktualna treść
topograficzna
- bogata treść turystyczna
|
Wady
- kłopoty z kalibracją - jak wskazuje
praktyka mapy turystyczne - w tym także sygnowane jako GPS często "nie
trzymają" siatki
- kłopoty ze skanowaniem - w zasadzie
w rachubę wchodzi skaner A0 bądź praca na małych arkusikach - skanowanie mapy na A4 i
jej klejenie z reguły wprowadza duże błędy dodatkowo pogarszając jej możliwości
kalibracyjne
|
|
| 3. Compass -
mapy turystyczne w postaci rastra. |
| W drugiej połowie roku 2006, znany wydawca map turystycznych
firma Compass, uruchomiła sklep internetowy, w którym można nabyć zestawy: mapa papierowa +
skan na CD |
Zalety
- dostępność
- niewygórowana cena
- w miarę aktualna treść
topograficzna
- bogata treść turystyczna
- idealna pod względem geometrii
jakość rastra
- bardzo prosta kalibracja w oparciu o
siatkę UTM
|
Wady
- niektórzy narzekają na nieco niską
rozdzielczość map (150 dpi)
- nieco gorsza niż w mapach
topograficznych dokładność lokalizacyjna takich obiektów jak drogi polne dukty,
przecinki
|
|
4.
Mapy topograficzne Głównego Geodety Kraju |
| Ponieważ
pokrycie Polski mapami 1:10000 jest nieduże, a ponadto wykonanie mapki UMP dla sensownie
dużego obszaru na podstawie takiej mapy przerasta możliwości czasowe samotnego amatora
polecałbym korzystanie z map w skali 1:50000. Tego typu mapki można kupić dla swojego
rejonu w Wojewódzkim Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej (tu
także, zamiast wersji papierowej można kupić dobrej jakości plik rastrowy w formacie
TIFF - niestety 3x droższy) lub w specjalistycznych sklepach kartograficznych.
(W Poznaniu jest taki sklep w pasażu Apollo) Te mapki można nabyć
również w postaci gotowego, rastra ale cena jest nieco ...... odstraszająca. |
zalety
- łatwość i pewność (!) kalibracji
- w miarę aktualny stan (różnie:
lata 90 aż do "dziś")
- możliwość samodzielnego skanowania
|
wady
- lekko utrudniona dostępność (z
reguły trzeba zamawiać)
- cena: ok. 10,- zł za arkusz
obejmujący kilkukrotnie mniejszy obszar niż obszar tańszej mapy turystycznej
- mniejszy lub większy brak treści
turystycznej
|
|
|
| Kilka słów
o skanowaniu |
| Skanowanie
metodą "chałupniczą" na skanarze A4 większych arkuszy map (np. map
turystycznych) moim zdaniem nie ma bardzo ma sens. Zatem w przypadku map
turystycznych warto wybrać się do punktu usługowego. Skan pojedyńczego arkusza mapy
turystycznej to wydatek od kilkunastu do kilkudziesięciu złotych. Można przeboleć.
Przy większej ilości map, gdy wydatek miałby sięgać znacznie większych kwot warto
się zastanowić na skorzystaniem z "przyjacielskiej" pomocy miłośników map i
GPS. Niektórzy stali bywalcy różnych grup dyskusyjnych oferują gratisowo taką pomoc.
Zobacz: |
| doktorski:
http://niusy.onet.pl/niusy.html?t=artykul&group=pl.rec.gps&aid=38102718 |
| marco:
http://niusy.onet.pl/niusy.html?t=artykul&group=pl.rec.gps&aid=38082229 |
|
|
|
| Dużo lepiej
przedstawia się sprawa skanowania map Topo 1:50000. Mapka po "obcięciu do
ramki" posiada wymiar ok. 36 x 39 cm, co pozwala na jej skanowanie w 4-ech
przebiegach. Tu można się pokusić o skan na A4 i sklejenie mapki. |
|
| W przypadku
takiej "obciętej" mapy nie wykorzystujemy całej powierzchni roboczej skanera,
co umożliwia nam staranne ułożenie mapy bez zbędnych zniekształceń. Pojedyńczy skan
mapy z marginesami ok. 1-1,5 cm powininen wynieść ok: 19 cm x 21 cm. Aby nie
doprowadzić mapy do "odkształceń" proponuję nie przyciskać jej na całym
obszarze roboczym skanera, a wyłącznie na powierzchni skanowania. Można to osiągnąć
m.in. w ten sposób, że obszar skanowania mapy - przed zamknięciem skanera - nakrywamy
odpowiednią szybką - mniejszą od A4. Niektórzy do tego celu wykorzystują podkładkę
pod mysz. Zastosowanie szybki ma jednak dodatkowo tę zaletę, że przed zamknięciem
skanera możemy obejrzeć ułożenie mapy. |
|
| Tą metodą
wykonujemy 4 przebiegi skanera, w zasadzie nie powodując żadnych zniekształceń
papieru. Osobiście skanuję z rozdzielczością 300 dpi przy
pomocy corel photopainta zapisując skany zorientowane jako północ góra w (skany
dolnej części mapy otrzymujemy do góry nogami !!!) w postaci plików BMP. Tak
uzyskane "ćwiartki" najlepiej skleić programem PanaVue Image Assembler,
którym można także pobierać obrazki bezpośredno ze skanera. W moim przypadku
"ćwiartki" otwieram z dysku (rzecz przywyczajenia). A oto
efekt po załadowaniu "ćwiartek": |
|
| Teraz (po
zastosowaniu odpowiedniego powiększenia) - pozostaje dopasowanie punktów
wspólnych i uruchomienie automatycznej procedury łączenia "ćwiartek". W
efekcie uzyskujemy plik, który moim zdaniem jest jakościowo porównywalny ze skanem
uzyskanym na skanerze A0. |
|
| Na koniec podstawowa
kwestia. W jakim formacie archiwizować uzyskany plik BMP ? |
| Niestety Tę decyzję
każdy musi podjąć sam. Znam zwolenników zachowania oryginałów czy to w postaci BMP
czy TIFF, znam zwolenników konwersji do PNG 256 kolorów. |
| Osobiście nie
przykładam wagi do super jakości plików, bo skany wykorzystuję głównie jako
podkłady do mapek UMP. Ponieważ GPS MapEdit z service packiem i tak znacznie pogarsza
wizualizację podkładu - nie widzę potrzeby trzymania TIFF-ów. Dlatego konwertuję te
pliki do formatu JPG (ustawienia: domyślne corel photopainta).
Pliki JPG moim zdaniem zapewniają także wystarczającą jakość do tzw.
turystycznych wydruków. Oczywiście w tej materii każdy kolekcjoner map może mieć
nieco odmienne zdanie od mojego. |